‘In een verpleeghuis of ziekenhuis hangt altijd een sfeer van ziekzijn en doodgaan. Dat was bij ons niet zo. Wij zaten vaak beneden in de kamer. Moeder lag boven, met een bel naast haar bed. Wij voerden gewone gesprekken over alledaagse dingen. Hierdoor was het niet altijd zo loodzwaar. Het voelde heel natuurlijk aan.’
Log In Leden
