Voor mij zit de tijd als bestuurslid van Noaberhulp Zutphen e.o. er op. Eind februari is mijn benoemingstermijn geëindigd. Na vijf jaren in het bestuur vind ik het mooi geweest. Ik heb genoeg van “besturen” en wil meer praktisch bezig zijn. Nee, zorgvrijwilliger word ik niet. Ik ken mezelf.
Toen ik destijds bij Noaberhulp begon, eerst als adviseur op juridisch terrein, wist ik niet veel van de vrijwillige terminale thuiszorg. Wel had ik kort daarvoor zelf ervaren dat enkel de wetenschap dat er goed opgeleide vrijwilligers zijn die bereid zijn om mantelzorgers te steunen bij de zorg voor hun terminale familielid of andere naaste al een geruststellende werking kan hebben. Mijn in Fryslân wonende moeder van 89 was aan het eind van haar fysieke latijn. Als haar enige kind in Nederland probeerde ik een veeleisende baan te combineren met de zorg voor haar. Op het moment dat dat voor mij te veel dreigde te worden maakte iemand mij attent op het bestaan van een Friese organisatie vergelijkbaar met die van Noaberhulp. Wat was ik opgelucht na het intakegesprek met een begripvolle, adequate coördinator. Die nacht sliep ik direct al beter. Van de inzet van een zorgvrijwilliger is het overigens niet meer gekomen. Mijn moeder stierf een dag later.
Onze coördinator Joke Sieverink meldt elke maand aan het bestuur niet alleen hoeveel daadwerkelijke inzetten er in de voorgaande periode zijn geweest, maar ook hoeveel aanvragen zij heeft behandeld die niet tot een inzet hebben geleid. Uit mijn hierboven geschetste eigen ervaring weet ik dat voor het belang van de activiteiten van Noaberhulp die laatste categorie er zeker ook toe doet, al zou je dat op het eerste gezicht niet denken.
De zorgvrijwilligers van Noaberhulp doen prachtig en zinvol vrijwilligerswerk en dat mag wel eens gevierd worden. Ik heb er alle vertrouwen in dat in 2024 het 35 jarig bestaan van Noaberhulp met net zoveel plezier en voldoening zal worden gevierd als de 30e verjaardag in 2019. Het staat al op de agenda van het huidige bestuur.
Hartelijke groet, Rixt Zuidema
Goedenavond Rixt Zuidema,
Uw moeder Tiny Zuidema-Mulder heeft in de jaren 50
een reis meegemaakt met het luxemotorschip
”De Nijverheid” van mijn oud-oom Ale Wouters
Pietersma,zijn vrouw Trijntje Jans Mulder en hun
dochter Gaitske van Drachten naar de Rijn bij
Arnhem en terug voor een vracht metselzand.
Gedurende deze reis heeft Uw moeder gedichten ge-
schreven, die in mijn bezit zijn gekomen met
foto’s erbij.
Met Tresoar ben ik afgesproken,dat ik
copieen naar hen opstuur.Hetzelfde heb
ik eerder met Het Fries Scheepvaart Museum
in Sneek.
Met vriendelijke groeten,
Bauke Wouters Pietersma,
Stationsweg 151,
9201 GL Drachten.
tel.-6-46673814